Page 32 - The 12th Graduate Integrity Conference Proceeding
P. 32

1.  บทนำ

                         กรอบการศึกษาทางสังคมวาดวยเรื่องทฤษฎีการปรับตัวทางวัฒนธรรม ถูกนำมาใชในการศึกษาการเปลี่ยนแปลงทาง
                                                                            ่
                                                                              ิ
                                                                      ้
                                                                     ี
                                                                      ิ
                                                                                 ิ
                                                                                     ่
                                                                                ี
                   ั
                                                                               ี
                                                  ่
                                                  ี
                                 
                                    ุ
                                  
                                     ั
                                                                     ่
                                                                   
                                                          
                                                               
                                                                                                  
                                                                                                    ั
                                                                                                         
                  วฒนธรรมจากอดีตสูปจจบนและจะมีการเปลยนแปลงตอไปอยางไมมีทสนสุด เมือวถชวตเปลียนแปลงไปดวยปจจยทางดานสังคม
                  จึงทำใหเกิดการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมอยางหลีกเลี่ยงไมได อยางไรก็ตาม วัฒนธรรมก็ยังคงเปนสัญลักษณบงบอกถง ึ
                  ประวัติศาสตร รากเหงา และมีความเฉพาะตัวตอสังคมและบรบทนั้น ๆ การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมจะยังคงเหลือเอกลักษณ
                                                     
                            
                                                               ิ
                  บางประการถายทอดจากรุนสูรุน ทำใหเกิดการปรับตัวทางวัฒนธรรม ซึ่งสถาปตยกรรมถือเปนสัญลักษณที่สื่อถึงเอกลักษณของ
                                                                                                             ้
                                                                 ่
                                                                                                     ั
                                     ึ
                                                        
                                                                            ่
                                       ่
                  วฒนธรรม อกประการหนงทสามารถแสดงออกไดอยางชดเจน เมือวฒนธรรมเปลียนแปลง สถาปตยกรรมในบริบทวฒนธรรมนนก ็
                                                           ั
                           ี
                                                                   ั
                                                                                                             ั
                   ั
                                       ี
                                     ่
                  จะถูกปรับเปลี่ยนตามดังนั้น หากตองการรักษา คุณคา และรากเหงาของมรดกทางวัฒนธรรมเอาไว การรักษารูปแบบทาง
                                         ี
                                                ึ
                                         ่
                                                                                        ั
                                                                  
                                                                                      ิ
                                                                                 ั
                                                                           
                              
                                                                          
                                ี
                  สถาปตยกรรมเปนอกทางเลือกทสามารถศกษาและพัฒนาตอยอดตอไป ถงแมวาอาณาจกรศรีวชยจะลมสลายไปตามกาลเวลา แต 
                                                                       ึ
                  วัฒนธรรมในรูปแบบสถาปตยกรรมคงยังเปนสัญลักษณที่แสดงถึงความมั่งคั่งรุงเรือง และขยายอำนาจในการแผขยายอาณาเขต
                                                     ี
                                                    ิ
                                           ั
                                                                                    ึ
                                                                          ่
                                                                                                   ่
                                 ั
                                                  ่
                   ี
                   ่
                                                               ิ
                            
                                                            ิ
                                                              ี
                                                                     ิ
                                                                                           
                                   
                                                                                         
                  ทหลงเหลือเปนประจกษพยานสำคญ และเมือวถการดำเนนชวตของบรบทเปลียนแปลงไป จงจำเปนตองปรับเปลียนสถาปตยกรรม
                  ใหเหมาะสมตอการใชงาน แตยงคงคณคาใหแสดงถงวฒนธรรมเดิม
                                 
                                               
                                            ุ
                                                  
                                        ั
                    
                                                       ึ
                                                        ั
                                       
                                                                                          ู
                                                                                        ่
                                       
                                                                                             
                                                                                        ึ
                                                                                                      
                                                     ิ
                                                                        ั
                                                                     ่
                                                                                                            ั
                                                                                    ิ
                                                                                     ั
                                                                                                   
                                                    ั
                                                                               ั
                         จากการศกษาสถาปตยกรรมเชิงประวตศาสตรพบหลักฐานเกียวกบอาณาจกรศรีวชย ซงถกกลาวขานวาเปนอาณาจกรท ่ ี
                                ึ
                        ั
                          ั
                  มีความม่งค่ง ยึดครองและกุมอำนาจการคาทางทะเลและแผอิทธิพลอยางรวดเร็ว มีศิลปะและสถาปตยกรรมทีมรปแบบเฉพาะตัว
                                                                                                  ่
                                                                                                   ี
                                                                                                    ู
                  ไดรับการขนานนามวา เปนเจาแหงการคาทางทะเล มีความรุงเรืองมากในสมัยพุทธศตวรรษที่ 8-12 ศูนยกลางของอาณาจักรศร ี
                                                                                                          ี
                  วิชัยยังคงเปนที่ถกเถียงกันในวงกวาง จากหลักฐานทางประวัติศาสตรยังไมสามารถสรปไดวา ศูนยกลางของอาณาจักรศรวิชยอย
                                                                                 ุ
                                                                     
                                                                                                             ั
                                                                                                                
                                                                                                                ู
                                                                                          ู
                                                                  ู
                                                   ู
                                                                                           ่
                                                                                                 ั
                                                                                          
                                                                                           ี
                                                                                       ั
                   ่
                                                          
                                                          
                      ี
                   ี
                                                                                      ิ
                                                               
                                                                    
                                                                                 ั
                                     ั
                  ทใด มการคาดการณโดยนกโบราณคดหลายรปแบบ ไมวาจะเปน ศนยกลางของอาณาจกรศรีวชยอยทปาเล็มบง หรือ เกาะสุมาตรา
                                             ี
                  หรือ ศูนยกลางของอาณาจักรศรีวิชัยอยูที่เมืองไชยาทางตอนใตของประเทศไทย ซึ่งปจจุบัน บริเวณดังกลาวคนพบวัฒนธรรม
                  ศิลปะและสถาปตยกรรมสมัยศรีวิชัยอยูจำนวนไมนอย สวนใหญเปนโบราณวัตถุ สำหรับโบราณสถานที่หลงเหลือใหศึกษานั้นม ี
                    ี
                                                                                                   ั
                                    
                              
                                                                                       
                                                                                    ั
                            ่
                  เพยง 3 แหงซงเปนสถาปตยกรรมประเภทศาสนสถานทังหมด ไดแก วดพระบรมธาตุไชยา วดแกว และวดหลง จงหวัดสุราษฎรธาน  ี
                            ึ
                                                                                             ั
                                                                
                                                          ้
                          
                                                                    ั
                                                                   
                                         
                                                                                                            
                                   
                                                                                      ุ
                                      ั
                                                                                                               ั
                  โดยสถาปตยกรรมดังกลาวจดเปนสถาปตยกรรมไทยประเพณี มแบบแผนประเพณี และฐานานศกดของสถาปตยกรรม แตกตางกบ
                                                                ี
                                              
                                                                                                
                                                                                         ์
                                                                                         ิ
                                                                                       ั
                                                             
                                                                                                           
                                                                                                             ุ
                                        
                                                                                                               ั
                                                  ื
                                                                                    
                                 ุ
                                   ั
                  สถาปตยกรรมในปจจบน จำเปนตองศกษาเงอนไขของสถาปตยกรรมไทยประเพณีทมอยแตเดิมและสถาปตยกรรมในสังคมปจจบน
                                                  ่
                                             ึ
                                                                              ่
                                                                               ี
                                                                              ี
                                                                                 
                                                                                 ู
                                                  
                  ที่เปลี่ยนแปลงไป และนำมาออกแบบสถาปตยกรรมไทยรวมสมัยแบบศรวิชัยไดอยางถูกตองตามกาลเทศะ เพื่อแกไขปญหาความ
                                                                       ี
                  ขัดแยงในเชิงฐานานุรูปกับฐานานุศักดิ์ และในเชิงบริบท จึงทำใหเกิด แนวทางออกแบบสถาปตยกรรมไทยรวมสมัยแบบศรีวิชย
                                                                                                              ั
                                                                                   
                                                          
                                                                                ุ
                    ่
                                   
                  เพอการออกแบบสถาปตยกรรมโดยการนำรูปแบบสถาปตยกรรมไทยประเพณีมาประยกตใช  
                    ื

                       ั
                         ุ
                                
                                        ิ
                                          ั
                  2.  วตถประสงคของการวจย
                                                      ่
                                          ้
                             ึ
                                                                                                        ั
                                                                                                       ิ
                                          ี
                                              ุ
                                                     
                                                      ื
                                           ี
                                            ั
                                        ้
                                    ิ
                                     ั
                         การศกษาการวจยครังนมวตถประสงคเพอนำเสนอแนวทางการออกแบบสถาปตยกรรมไทยรวมสมัยแบบศรีวชย

                                     ่
                  3.  แนวคิดทฤษฎีทเกยวของ
                                     ี
                                   ี
                                        
                                   ่
                         3.1  แนวทางการออกแบบสถาปตยกรรมไทยรวมสมัย
                                                            
                                                 
                                                           
                                                                                      ิ
                                                                ุ
                             สถาปตยกรรมรวมสมัย หมายถึง สิ่งกอสรางที่มงประโยชนใชสอยดานเศรษฐกจ สังคมและวัฒนธรรมรวมสมัย คอ
                                                                                                               ื
                  ผสมผสานระหวางวัฒนธรรมเดิมและวัฒนธรรมสมัยใหม เปนทั้งที่สนองความตองการจำเปนในระดับทองถิ่น และสวนที่เปน
                                                                                                              
                                                                                  ั
                  อิทธิพลจากโลกภายนอก (อนุวิทย เจริญศุภกุล: 2540) โดยแนวโนมของความรวมสมยในสถาปตยกรรมเกิดจากการพิจารณา
                                                                                                  ิ
                  ลักษณะเฉพาะของสถาปตยกรรมประเพณีสอดคลองกับพื้นถิ่นและภูมิอากาศ คำนึงถึงบริบทสังคมและสงเสรมคุณคาของมนษย  
                                                                                                             ุ
                                        
                                                                        
                  ตอบสนองรูปแบบวัฒนธรรมรวมสมย อันหมายถึงการแสดงออกถงความเปนตัวเอง แตมีรากเหงามาจากอดตและตองตระหนักถง ึ
                                            ั
                                                                                                ี
                                                                  ึ
                                                                    
                                                      
                  การผสมผสานกันใหเกดแนวคิดความรวมสมัยทพรอมเปนคำตอบตอปจจบนและอนาคตของวถีชีวตและสถาปตยกรรมในสังคมรวม
                                                                                     ิ
                                                                      ุ
                                                          
                                                                       ั
                                                    ี
                                                    ่
                                
                                                                                        ิ
                                  ิ
                      ั
                    ั
                           ิ
                      ้
                             ั
                  สมยนน ๆ (กจชย จิตขจรวานิช: 2545)
                         จากคำอธบายทกลาวมาขางตน สรปไดวา สถาปตยกรรมรวมสมย คอสถาปตยกรรมทผสมผสาน สถาปตยกรรมประเพณ  ี
                                    ่
                                                                          ื
                                                                       ั
                                    ี
                                                  ุ
                                                                               
                                              
                                ิ
                                           
                                                                                       ี
                                                      
                                                     
                                                                                       ่
                                                                                              ้
                                                                                              ั
                                                                                                       ื
                                                 ึ
                   
                                                                                                       ้
                      ั
                                        
                  รวมกบ สถาปตยกรรมสมัยใหม โดยคำนึงถงความเหมาะสมของการออกแบบและเคารพบริบทของสังคมนน ๆ และพนฐานในการ
                                                               ี
                                                                                                   ั
                                                                        ิ
                                                              ิ
                                                                  ั
                                                                          ่
                                                                          ี
                                                          ี
                                                                             ั
                  ออกแบบงานสถาปตยกรรมไทยประเพณีลวนอาศยระเบยบวธรองรบดวยมติทสำคญ (อาวธ เงนชูกลน: 2549)  ดงน  ้ ี
                                                                                      ิ
                                                      ั
                                                                                          ิ
                                                                                   ุ
                                                                                          ่
                                
                                                 ู
                                     ่
                         1. มิติทางพื้นที เนนการสัมผัสรดานการใชที่วางท้งในทางแนวราบและแนวตัง โดยมีการจัดวางการเขาถึงในแตละสวน
                                                              ั
                                                                                 ้
                  อยางเปนลำดับขนตอน ตามนยของการจดแบงพนทใชสอยทถกกำหนดไวอยางชดเจน
                                                       ่
                                                         
                                                              ู
                                       ั
                                                       ี
                                                                         
                                                     ้
                                                     ื
                    
                                               ั
                                                   
                                                                       
                       
                                                             ี
                                                             ่
                              ั
                                                                            ั
                              ้
                                                                23
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37