Page 71 - The 8th Graduate Integrity Conference Proceeding

Research Proceedings in The 8 Graduate Integrity Conference: April, 2017
th

ผู้วิจัยเข้าไปเกี่ยวข้องอย่างน้อย 1 กิจกรรม เช่นเดียวกับกิจกรรมงานวันสร้างเมืองฯ (8 มีนาคม) แต่ด้วยเหตุผลเดียวกันกับ
ข้อ 5.2 ส�าหรับชุมชนแห่งนี้ยังมีกิจกรรมในวันส�าคัญ เทศกาล วัฒนธรรมประเพณี ที่ยังสามารถปลุกความมีชีวิตชีวาให้กับ
ี
ี
ชุมชนและฝ่ายเทศบาลฯ หันมาร่วมมือกันจัดงานในฐานะเจ้าของพ้นท่ร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมหลักท่มีอยู่เดิม หรือ
ื
กิจกรรมเสริมซึ่งคิดสร้างสรรค์ ต่อยอดขึ้นมาใหม่อย่างที่ทางโครงการได้ทดลองไปแล้ว
5.5 ผู้คน

ี
ื
ึ
การมีส่วนร่วมของปัจเจกบุคคลหรือกลุ่มคน โดยมีคนในพ้นท่เข้าร่วมเป็นจ�านวน 50 เปอร์เซ็นต์ข้นไปอย่างน้อย
ั
ื
ั
ื
ี
ึ
1 คร้ง ในการต้งเป้าหมายหรือมีข้อตกลงร่วมกันเพ่อการพัฒนาพ้นท่ ดังผลจากการประชุมวิสัยทัศน์ท่เกิดข้น ซ่งจากกระบวนการ
ี
ึ
ในช่วงนี้ทั้งหมด ไม่ว่าจะผ่านการประชุม ท�ากิจกรรม หรือใช้แบบสอบถาม จะเห็นว่า ได้รับการตอบรับเป็นจ�านวนเกินกว่า
กึ่งหนึ่งของประชากรและสามารถผลักดันการมีส่วนร่วมได้ถึงระดับที่ 3 คือ พิจารณาสร้างทางเลือกของการพัฒนา จนเกิด
ี
ึ
ึ
ร่างแผนงานโครงการอนุรักษ์ถนนปากแพรกข้น ซ่งความต้องการของชุมชนท่รวบรวมได้ส่วนใหญ่เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์
มีความสอดคล้องกับแนวทางการพัฒนาของโครงการแหล่งเรียนรู้ฯ
่
ั
์
้
ั
�
้
ิ
ั
ิ
ิ
ั
่
้
ู
ื
แมวา โครงการวิจยจะดาเนนไปไมถึงการสรางกรอบการพฒนาและแผนปฏิบัตการ (วสยทศน) ของผคนในพนท ่ ี
้
ี
ื
ุ
ั
ั
ึ
่
่
่
ั
้
แตถ้าทกฝายได้ทบทวนบทบาทและหนาท่ของตนเอง มการยอมรบซงกนและกน ผานกระบวนการสอสาร และทางานรวมกน
�
่
่
่
ั
ี
ื
ึ
อย่างมีประสิทธิภาพให้เกิดการรับฟังซ่งกันและกัน ทัศนคติท่ดี ผู้น�า และความต่อเน่องทางนโยบายของภาครัฐแล้วจะสามารถ
ี
ประสบผลส�าเร็จในโครงการอย่างมีส่วนร่วมได้ต่อไป
6. บทส่งท้าย
ผู้วิจัยมีความหวังว่า แนวความคิดพิพิธภัณฑ์ท่มีชีวิต จะได้รับการสานต่อท้งด้านทฤษฎีและการปฏิบัติ เพ่อผลักดัน
ี
ื
ั
การพัฒนาปากแพรกให้เกิดแผนแม่บทของเมือง และมีผังเมืองรวมเฉพาะ รวมทั้งขยายการมีส่วนร่วมในระดับจังหวัด ภาค
และประเทศข้นไป อันเป็นแนวทางเลือกของชุมชนด้งเดิมอ่นๆ ในประเทศไทย แม้การศึกษาในคร้งน้ จะไม่สามารถรอคอยผล
ี
ึ
ื
ั
ั
ี
ในการตัดสินใจต้งเป้าหมายร่วมกันของท้งสองฝ่าย แต่ตัวช้วัดอย่างหน่งของโครงการ คือ การมีส่วนร่วมของชุมชนในการรับร ู้
ั
ั
ึ
ึ
ี
ึ
ิ
ี
ื
ข้อมูลของท้องถ่นและปรับเปล่ยนทัศนคติกลับมาเห็นคุณค่าของพ้นท่มากข้น ซ่งถือว่าชุมชนมีเป้าหมายร่วมกันทางความคิด
ในการที่จะเก็บรักษาพื้นที่แห่งนี้เอาไว้
เอกสารอ้างอิง
ิ
ชีวสิทธ์ บุญยเกียรติ. (29 ธันวาคม 2554). ความหมายสากลของพิพิธภัณฑ์และพัฒนาการของพิพิธภัณฑ์แห่งกรุงสยาม.
เข้าถึงได้จาก: http://www.sac.or.th/databases/museumdatabase/article_inside.php?id=1266.
เพ็ญพรรณ เจริญพร. (2545). การจัดท�าพิพิธภัณฑสถาน. ในกองบรรณาธิการ คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร
(ผู้รวบรวม), วารสารด�ารงวิชาการ, ปีที่ 1 ฉบับที่ 1, หน้า 29-41.
ยงธนิศร์ พิมลเสถียร. (พฤศจิกายน 2549). ชุมชนกับการอนุรักษ์ ตามกรอบของ Living Heritage. ในรัศมี รัตนไชยานนท์
(ผู้รวบรวม). อิโคโมสกับบทบาทของเครือข่ายการอนุรักษ์และพัฒนามรดกทางวัฒนธรรมในประเทศไทย
(การประชุมประจ�าปีอิโคโมสไทยและการสัมมนาวิชาการประจ�าปี 2547 ระหว่างวันท่ 27-28 พฤศจิกายน).
ี
พิมพ์ครั้งที่ 1. หน้า 138 - 141. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ยงยุทธ ชูแว่น. (2545). ความส�าคัญและขอบเขตของประวัติศาสตร์ท้องถิ่นในปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร
ศิริพร ศรีสินธุ์อุไร (ผู้รวบรวม). (กันยายน 2551). พิพิธภัณฑ์บันทก: ทบทวนบทเรียนจากการวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์
ึ
(เอกสารวิชาการล�าดับที่ 78). กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
Vol. 8 66